Aan het einde van een traject evalueren we samen de belangrijkste lessen, inzichten en vooral wat iemand anders doet. Zo ontstaat het coachverhaal.
Van Pepijn mocht ik zijn verhaal delen. Natuurlijk heet hij niet echt zo, maar Paul. Nee ook niet. Grapje.
Pepijn heeft mij echt verrast. Hoe hij naar zichzelf kijkt en naar wat er om hem heen gebeurt, is een verschil van dag en nacht. Dit is zijn verhaal.
“Ik zat vast en ik had hulp nodig. Het ontbrak mij aan de tools om weer controle te krijgen over mijzelf. Hoe ik dacht en hoe ik mij voelde. Ik was alleen maar bezig met reageren op externe factoren die op mij inwerken in plaats van acteren vanuit mijzelf. Ik liet alles maar gebeuren, zonder dat ik daar wat van vond. Vervolgens vond ik er wel van alles van, maar deed ik er niets mee. Ik oordeelde wel, maar reflecteerde niet.
Ik functioneerde niet meer in mijn leven. Op een schaal van één tot tien, gaf ik op dat moment een één voor mijn leven. Nu geef ik daarvoor een kleine zeven. Geen zesje meer, daar was ik een maand of twee á drie geleden. Ik krijg nu echt het idee dat ik weer naar mijzelf ben gaan leven.
Ik heb weer controle over mijn gevoelens en kan die beter uiten in gesprek met vrienden en mijn vrouw. Het lukt mij om naar mijn eigen normen en waarden te leven, zonder in conflict te raken met die van anderen. Eerder oordeelde ik heel erg over mijn eigen functioneren en dat van anderen. Dat kan ik veel meer loslaten door uit te gaan van mijzelf en dat ik het ook goed mag vinden om dat te doen.
Een waarde die ik bijvoorbeeld nu hoog houdt is ‘aanwezigheid’. Niet alleen fysiek, ook mentaal ergens volledig bij zijn. Misschien is awareness een mooi woord dat daarbij past.
Ook als het even niet zo goed gaat met mij dan helpt dat. Bijvoorbeeld laatst nog op skivakantie, waar een kameraad zeer oordelend was in een situatie dat ik bewust voor even voor mijzelf koos, wat ik al lastig zat vond. Ik heb daar goed kunnen oefenen om mijn grens aan te geven. Nu accepteerde ik ook dat een ander anders is en ik zoek in mijzelf wat ik vind en daar ga ik voor staan, in plaats van mij tegenover de ander te verhouden.
Daardoor neem ik nu meer afstand van mijn werk en ik ben een aantal nevenactiviteiten gestopt. Ik ben nu meer thuis. Niet alleen in tijd, maar dus ook in aanwezigheid en awareness. Daarnaast geniet ik meer van het sporten wat ik op topniveau doe. Ik had een ongezonde drang om te presteren en veroordeelde mijn prestaties, soms al voordat ik had getraind of een wedstrijd had. Daardoor lag er altijd druk op en had ik ook om de haverklap een blessure. Dan bleef ik hangen in oordelen dat het wel niet goed zal gaan en ik leefde naar negatieve toekomst toe.
Ik ben actief bezig gegaan om van een pessimistische naar een optimistisch blik te groeien.
Nog steeds kan ik meer praten over mijn gevoelens. Zonder bang te zijn voor een waardeoordeel van anderen. Ik denk dan, als ik mij niet bij iemand kan uiten of dat leidt tot onbegrip, dan heb ik aan diegene geen goede gesprekspartner.
Ik heb daarvoor soms nog wel de ballen nodig zeg maar, maar ik doe het gewoon. Het is een kwestie van ontdekken dat ik het mag doen en dat vraagt van mij om zelfvertrouwen en loslaten hoe een gesprek verloopt. Onzekerheid vind ik heel moeilijk.
Ik heb geleerd dat hoe meer ik bij mijzelf blijf, hoe lastiger het voor een ander is om mij te veroordelen. Hoe kun je negatief staan tegenover die iemand die echt is. Ik ben nu meer mijzelf dan ooit. Dat geeft rust. Anderen merken dat ook. Op mijn werk en thuis.
Mijn grootste ontwikkeling van afgelopen half jaar is wel dat ik echt mijzelf heb teruggevonden. Ik voel mij zoals twintig jaar geleden: mentaal sterker en minder kwetsbaar. Ik richt mij nu meer op mijn persoonlijke ontwikkeling.
Ik zou tegen een ander zeggen die ook te maken heeft met depressieve gevoelens en een lage zelfwaardering, ga op zoek naar jezelf en zoek het niet in externe waardering. Kijk uit voor vermijdingsgedrag zoals overeten, teveel weg gaan of drank. Blijf gewoon bewegen. Maak vooral keuzes waar jij achter staat in belang van jezelf.
Natuurlijk heb ik soms nog een te stoere jongens houding. Maar door te luisteren naar een anderen en te evalueren bij mijzelf hoe ik ergens in sta, voorkom ik dat ik signalen mis die mij van mijn pad afbrengen. Er liggen nog genoeg kansen om mijn waarden nog beter te leren kennen en te gaan staan voor wie ik ben, waardoor ik mijn karakter nog sterker kan ontwikkelen. Ik zie mijn mogelijkheid om daarvan te leren nu als een sterkte. Daardoor kan ik meer leiderschap tonen.
Er komt nog een drukke periode aan. Ik wil na de zomer terugkijken op een periode waarin ik de juiste beslissingen heb genomen en daar blij van worden. Dat ik er ook dan positieve herinneringen aan heb over gehouden en daarop weer voort kan bouwen.
Ik was eerst sceptisch over het online werken met een coach, maar ik merkte dat dit mij juist hielp. De manier van online werken via de oefeningen in combinatie met korte videosessies sloot heel erg aan bij wat ik nodig had. Omdat het eerst zo slecht ging met mij, had ik de eerste paar maanden erg neiging om emotioneel te gaan steunen op anderen, maar door deze manier van werken leerde ik als snel dat ik kon leunen op mijzelf. Ik voelde mijzelf verantwoordelijk voor mijn ontwikkeling.
Het voelt een beetje als een tweede kans die ik heb gepakt. Ik ben al 15 jaar lang aan het leven geweest naar gedrag dat wordt verwacht in plaats van bij mijzelf te blijven. Ik ben nu doelgerichter en rustiger en sta anders in het leven. Omdat ik heb geaccepteerd wie ik ben en waar ik voor sta.”
Pepijn, 37 jaar
